domingo, 4 de dezembro de 2011

las amportanças an sou sítio... ua manhana ou ua tarde por anho


giente nun para de ir i de benir, sperando eiternidades an salas, cumo quien fui a saber de ls uolhos, perdidos yá nun sabe adonde; dun abion de naspas sálen ambrulhos lhargos metidos an sacos negros, cerrados cun corrientes; de las ambulanças assóman-se bumbeiros çarumbatos, als ambarrones a cadeiras cun bielhos de piernas tapadas por cobertores; l abrir i cerrar las puortas altemáticas speta-se acontra la pacéncia colgada dun nome a chamar ne ls altefalantes i las rábias abafadas azinólhan-se nun altar de silenço que s'assonheriou de l aire: solo un tiu al meio parece un manijero de delores, sue choupa de canhafrecha oupida cumo cetro anriba un trono de cadeira de ruodras i coronado de tristeza; puls corredores, macas perdidas bólan an gemidos, sien que al menos las mire aquel mundo cun tanto que fazer, assi i todo sereno cumo debe de ser l antes de la fin de ls mundos; nun para l soro de pingar puls piquetes de delor, mas subirte le l bruído de pingas que s’arráman porriba l telhado prefabricado, abiesso a porrascadas; lhargas son las mudanças de turno, puis nun hai modo de cuntar l tiempo nas ourgenças de ls spitales, puis até ls minutos sáben a eiternidade: nun fura la cámbria dun tiu a sacudir la pierna anquelobrinada i naide se haberie rido an todo l die; inda bien que nun lhebei un lhibro para ler, puis yá muitá ls uolhos nun se fartában assi de ber i de pensar: todo mundo habie de passar ua manhana ou ua tarde por anho na ourgença dun grande spital: talbeç ajudasse a poner las amportanças an sou sítio.



1 comentário:

  1. Si ye bien berdadeiro l quadro que pinteste i screbiste.
    Este ye l trono de muito rei de berdade i a que muitos chégan miesmo sien que naide ls chame de reis. Mas nun ye solo ne ls spitales. Adonde hai mais ye nas casas de ls bielhos, todo mundo deberie ir alhá un die por més.

    ResponderEliminar