sábado, 14 de abril de 2012

ua mundiada de quelores... ye la fiesta de ls uolhos i narizes



ua mundiada de quelores fui se oupindo
tsunami que arrastra risas serenas
i queda l aire cula barriga chenas d'oulores
a ferber cumo giente an feira d'anho 
i denheiro ne l bolso


eiqui nácen to las cintas de la raposa
i l cielo queda rente al suolo a cebar se
mais que an anho d'auga ls burros pulas bordas
ye la fiesta de ls uolhos i narizes
a albrotar las arribas


abaixa debagar, serenos deixa ls pies
lhebar sou tiempo: ye berde l fondo,
negros inda s'assóman ls uolhos de las peinhas,
al speilho de l Riu, son brancos, roixos i amarielhos
xaras, tomielhos i scobas


se burmeilhos arrbéntan, son fedieiras,
un berde acrregado a botar ua risa amarielha,
carrasqueiras, i ls nebros ándan boubos
a eiletraficar sou berde i a sonhar 
nius i bulhaquitos


todo ha de chegar a la punta de riba
cul scachar de la frol de cepas i oulibeiras:
ha de assoprar un criançoso aire
i até l san Juan quedará borracho
de fogueiras, oulores i cantigas.







sexta-feira, 6 de abril de 2012

assóman se centinelas ... bistas ancantadas


calhadas, assóman se centinelas, 
sous rendidos braços tamien uolhos
cégan de guapas las bistas
ancantadas nun pérden sou ancanto:
arribas de l Douro







quinta-feira, 5 de abril de 2012

freznos que alhá de freznos subertírun

menhires? i quien sabe a que diuses apúntan?
citotes? i que tierra ou mundo quieren fecundar?


pura sprança de primabera,
an beç se de quedáren a chorar sous galhos.


centinelas de ls cerrados, nien ls diuses eigícios
tanto tubírun, nun ten la tierra outro
tan fuorte resfuolgo, tan lhargo bózio.


ande un mirandés por adonde andubir,
tembra siempre al ber un fresno
i sou oulor ye puorta para antrar an casa.


pones un frezno na paisaige i eilha
queda por milagre mirandesa.