sábado, 18 de junho de 2011

siempre pregunta.... mas preguntas an ser nun buolbas

tan pequeinho te sintes delantre de todo que muita beç te dá gana de atrás bolberes ne l camino, mas pára pa te preguntar: ye grande l mundo, solo porque nun l faziste, nun lo antendes i ha de quedar para alhá de ti? ye grande l mal porque te bate a la puorta sien que seias capaç de l detener ou antender, quando te dá la gana de te botares a çupapos a sues malinas que t’anfernízan dies i horas? ye grande l saber a que nun le chegas nin an suonhos, cun rius chenos de preguntas a correr por ti sin seres capaç de le respunder? Ye tanta la giente que nin un çue deilha chegas a coincer i la que por ti passa mal un mirar te bota? nun ténen fin las preguntas por adonde te cuidas pequeinho, quando ye ende que nace tue grandeza: mas quedas pequeinho quando de las preguntas fazes seres que te puodan fazer cumpanha i lhebar-te alhá de tous lhemites; sonha quanto pudires, mas nun te squeças de andar tou camino, passo a passo, nin deixes que l pequeinho puolo ou l sudor, que nin riu ye, te fágan zistir: adonde chegares nun amporta, que grande ye l camino i tue grandeza stá an nunca deixar la caminada, cierto i seguro de que naide te puode dar ls passos que son tous.






siempre pregunta... mas preguntas an ser nun buolbas by jonsta

2 comentários:

  1. Ye grande l mundo que nun cabe na ambuça de manos i zapacenceia l mais fuorte. Mirar de uolhos afirmatibos, decididos que pintor mos diç: eimanan fuorça i determinaçon; outro ye l mirar perdido un nada. Ah, mas abraço arrochado, de cumpanha, firme, camina seguro de sous passos.
    L ampossible nun eisiste! Eimage traduç palabras! Eicelente!

    ResponderEliminar
  2. passaricos que mos ambolben un sou suabe cantar a çpertar l amanecer para sol que çpunta cula fuorça de die firme i caliente que camina i apuis ben l fin de tarde sereno até l çponer.

    Jonsta, la trindade: testo, pintura i musica. L testo diç, la pintura traduç,l sonoro arremata la harmonie de l die.

    ResponderEliminar