tan pequeinho te sintes delantre de todo que muita beç te dá gana de atrás bolberes ne l camino, mas pára pa te preguntar: ye grande l mundo, solo porque nun l faziste, nun lo antendes i ha de quedar para alhá de ti? ye grande l mal porque te bate a la puorta sien que seias capaç de l detener ou antender, quando te dá la gana de te botares a çupapos a sues malinas que t’anfernízan dies i horas? ye grande l saber a que nun le chegas nin an suonhos, cun rius chenos de preguntas a correr por ti sin seres capaç de le respunder? Ye tanta la giente que nin un çue deilha chegas a coincer i la que por ti passa mal un mirar te bota? nun ténen fin las preguntas por adonde te cuidas pequeinho, quando ye ende que nace tue grandeza: mas quedas pequeinho quando de las preguntas fazes seres que te puodan fazer cumpanha i lhebar-te alhá de tous lhemites; sonha quanto pudires, mas nun te squeças de andar tou camino, passo a passo, nin deixes que l pequeinho puolo ou l sudor, que nin riu ye, te fágan zistir: adonde chegares nun amporta, que grande ye l camino i tue grandeza stá an nunca deixar la caminada, cierto i seguro de que naide te puode dar ls passos que son tous.
siempre pregunta... mas preguntas an ser nun buolbas by jonsta
Ye grande l mundo que nun cabe na ambuça de manos i zapacenceia l mais fuorte. Mirar de uolhos afirmatibos, decididos que pintor mos diç: eimanan fuorça i determinaçon; outro ye l mirar perdido un nada. Ah, mas abraço arrochado, de cumpanha, firme, camina seguro de sous passos.
ResponderEliminarL ampossible nun eisiste! Eimage traduç palabras! Eicelente!
passaricos que mos ambolben un sou suabe cantar a çpertar l amanecer para sol que çpunta cula fuorça de die firme i caliente que camina i apuis ben l fin de tarde sereno até l çponer.
ResponderEliminarJonsta, la trindade: testo, pintura i musica. L testo diç, la pintura traduç,l sonoro arremata la harmonie de l die.