quarta-feira, 22 de junho de 2011

miedo caseiro... esse que sien el nun sós


mora-te ne ls uolhos i ne ls suonhos, passa-te pula huorta de ls dies adonde sembras tous passos, lhadra-te cumo perro que siempre an ti se zaba: ye l miedo caseiro, esse que sien el nun sós; an que tierra moraremos, an que tiempos, que lhembráncias stenderemos a la jinela de la peciçon de perguntas que angaránhen l pensar? nun adelantra que te bistas de nubres i de azul ou te fagas xordo al retombo de palabras a sangrar pulas brechas que ajúntan las sílabas caídas na manhana apuis l’airaçada de la nuite; ye agre l miedo, mas nunca le chegueste a ber la quelor i gustaries de alredror le poner ua muralha de freznos que podiras zgalhar i botá-se-los a las bacas an forma de ramon i apuis deixá-los secar até se fazéren lhume i cinza, deixá-los arrebbentar até séren primabera; apuis, na nuite an que te ibas a morrer, salies de casa an busca de ti para que la muorte te lhebasse i nien até l’eiternidade series capaç de t’achar: bien rezon tenies al dezir que la çcunfiança habie sido feita para cuntigo mesmo, tan abiesso a ancarares te; l miedo stá para alhá dessa tue arte de silboteiro, de la cinza i de l fuogo, de l aire i de l’auga, colgado dua streilha que nien sabes s’eisiste, mas nunca cunsigues apagar: trata-lo bien, que ye tou, pertence a la família, i reserba-le campo na tue foia.





miedo caseiro by LsMielgos

sábado, 18 de junho de 2011

siempre pregunta.... mas preguntas an ser nun buolbas

tan pequeinho te sintes delantre de todo que muita beç te dá gana de atrás bolberes ne l camino, mas pára pa te preguntar: ye grande l mundo, solo porque nun l faziste, nun lo antendes i ha de quedar para alhá de ti? ye grande l mal porque te bate a la puorta sien que seias capaç de l detener ou antender, quando te dá la gana de te botares a çupapos a sues malinas que t’anfernízan dies i horas? ye grande l saber a que nun le chegas nin an suonhos, cun rius chenos de preguntas a correr por ti sin seres capaç de le respunder? Ye tanta la giente que nin un çue deilha chegas a coincer i la que por ti passa mal un mirar te bota? nun ténen fin las preguntas por adonde te cuidas pequeinho, quando ye ende que nace tue grandeza: mas quedas pequeinho quando de las preguntas fazes seres que te puodan fazer cumpanha i lhebar-te alhá de tous lhemites; sonha quanto pudires, mas nun te squeças de andar tou camino, passo a passo, nin deixes que l pequeinho puolo ou l sudor, que nin riu ye, te fágan zistir: adonde chegares nun amporta, que grande ye l camino i tue grandeza stá an nunca deixar la caminada, cierto i seguro de que naide te puode dar ls passos que son tous.






siempre pregunta... mas preguntas an ser nun buolbas by jonsta